L’insonnia mi caccia dal sonno
dalla camera da letto, per la casa
per la casa che a quanto pare c’è sempre
il ragazzo che arriva all’angolo su un motorino
e si ferma da qualche parte per consegnare un giornale
non è ancora scoraggiato
le nuvole, che lentamente già diventano visibili
non sono ancora nervose
i fiori sul tavolo
i libri, le lettere, le fotografie
non sono ancora incantati
fiumi affaticati si trascinano lungo i pontili
soffiano degli schedari
managers giapponesi riassumono la loro strategia
c’è una strana quiete nella mia apatia
ora che sto dimenticando
quello che non posso più ricordare.
Slapeloosheid drijft me uit de slaap
uit de slaapkamer, door het huis
door het huis dat er blijkbaar altijd is
de jongen die op een brommer de hoek om komt
en ergens stopt om een krant te bezorgen
is nog niet moedeloos
de wolken, die al langzaam zichtbaar worden
zijn nog niet zenuwachtig
de bloemen op tafel
de boeken, de brieven, de foto's
zijn nog niet opgetogen
vermoeide rivieren slepen zich langs aanlegsteigers
er waaien archiefkasten door de lucht
Japanse managers vatten hun strategie samen
er is een vreemde rust in mijn stemmingloosheid
nu ik aan het vergeten ben
wat ik me al niet meer kan herinneren.