Poesia. Vieni qui, ho preparato una tazza
Di latte per te, ma che fine hai fatto? Non eri
Mica in calore, che ti mettevi a montare pure
L’ombra di un gatto? Io entro, faccio
I piatti che ho imparato a lavare perché
Spedirli per posta a mia madre è troppo caro.
Strane idee si impadroniscono di me, così
Mi figuro che è la sedia a sedersi su di me
Non il contrario, che io faccio di tutto per perdere
La simpatia del pubblico, a tal punto che mi onora
Con le lance. Sono giorni che me la faccio addosso,
Scrivo con la sinistra, mangio con la destra, mangio ogni giorno
Pollo e purè di mele. Tutto quanto perché fare qualcosa di diverso
Tanto non ha nessun senso. Tutto finisce con una poesia.
Gedicht. Kom hier, ik heb een bakje melk voor je
Klaar gezet, waar was je toch al die tijd? Je was
Toch niet krols, zo dat je zelfs de schaduw van
Een poes besprong? Ik ga naar binnen, doe de
Afwas die ik heb geleerd te doen omdat borden
Versturen met de post naar mijn moeder te begrotelijk
Is. Vreemde ideeen nemen bezit van mij, zo stel ik
Me voor dat de stoel op mij zit in plaats van
Omgekeerd, dat ik er alles aan doe om de symphatie
Van het publiek te verliezen, zo erg, dat ze mij
Met speren vereert. Ik plas al dagen in mijn broek,
Schrijf met links, eet met rechts, eet elke dag kip
Met appelmoes. Allemaal omdat iets anders doen
Toch geen zin heeft. Alles eindigt in een gedicht.