Sono campane di mare
di silenzi e di voci
chiuso nel Tempo
e nessun Dio sente i suoni
di acqua e di fuoco
della mia carne
In Occidente
ogni primavera che passa
è ferita che si rinnova
Ed io
scavato da ombre e pietre
trascorro le notti italiane
nel gorgoglio di sangue
Da anni in ansia e paura di morire
Ingannato dalle voci degli oracoli
richiamo volti conosciuti
che non torneranno (e mai torneranno!)
Sterili sono i miei sogni
nel buio della stanza sgombra e
ogni giorno impazzisco un poco.
da: Corpo presente, Botimet Dritëro, Tirana, 1999 Jam këmbanë deti
me heshtje dhe zëra
mbyllur në Kohë
e asnjë Zot ndien tingujt
prej uji e zjarri
të mishit tim
Në Perëndim
çdo pranverë që Rinovohet
Dhe unë
gërryer netët italiane
në gurgullimë gjaku
Prej vitesh në ankth e frikë se do të vdes
Mashtruar nga zërat e orakujve
thërras fytyra të njohura
që s’ktheren (e kurrë nuk do të kthehen!)
Shterp janë ëndërrat e mia
n errësirën e dhomës zbrazur e
çdo ditë çmendem nga pak.
Corpo presente, Botimet Dritëro, Tirana, 1999