Entrai nel cerchio dalla sua parte interna
cerchio fuori dal cerchio
cerchio nel cerchio
mentre il tempo svigorisce la sua roccia di tempo
Come il fiore che cade
di insonne azzurro
come la pietra che corre
con la sua ombra temeraria
come l'acqua limpida
nel palmo del sole
Lento si apre il cerchio a nuovi cerchi
antichi paesaggi di un futuro continuo
Mi riconoscono in loro le mie limpide sincopi
vanamente appoggiato sul bordo dell'orizzonte
Entrai nel cerchio dalla sua parte esterna
cerchio nel cerchio
cerchio fuori dal cerchio
in una splendida stradina senza uscita
Sulla mia polvere dimenticata
il tempo costruisce
la sua roccia di tempo Влегов во кругот од неговата внатрешна страна
круг вон кругот
круг во кругот
додека времето ја рони својата карпа од време
Како цветот што паѓа
од сина несоница
каменот како што ита
по својата исплашена сенка
како водата ведра
врз дланката на сонцето
Кругот се отвора бавно за нови кругови
дамнешни пејзажи на постојаната иднина
во нив ме препознаваат моите бледи синкопи
залудно налактен на работ на хоризонтот
Влегов во кругот од неговата надворешна страна
круг во кругот
круг вон кругот
во светла беспатица
На мојата заборавена прашина
времето ја гради
својата карпа од време