I
Cercavamo la luce in tutti
i luoghi della notte
ciecamente la cercavamo
a tentoni e alla cieca
sotto ogni foglia sotto ogni fiore
sotto la roccia ripida
la cercavamo instancabilmente
e con passi lucidi
in tutte le parti del mondo
in noi stessi
nei luoghi più oscuri
nel ristagno deserto
dell'insonnia atroce
La cercavamo sotto il tufo
nelle campane
spente dei boschi
nell'uccello addormentato
sul ramo dell'oblio
nella fraganza del vento
nel soffio del pozzo
La cercavamo nel sogno nel flauto
nelle belle ninnananne
che bagnavano le colline
Non conoscevamo il suo viso
sentivamo la sua voce
nella lontana linfa della radice
nel latte dell'erba
sotto il peso penoso
del gregge di pietre
che pascola silenzio
nelle praterie del secolo
II
Arrivava fino a noi lentamente
in piccole cascate
come mazzi d'acqua
sul viso addormentato.
Arrivava lentamente in chiari battiti
dai quali cadevamo rumorosamente
negli incubi dell'oscurità
Arrivava fino a noi da tutte le parti
con tutti i colori
arrivava con tutti i suoni
del mare sveglio
come gola di donna voce d'uccello
fiammate del vento
per tutti i nomi conosciuti
e sconosciuti del mondo
che ricrea la serena
l'incostante schiuma delle parole
Lei arrivava fino a noi come rumore della pioggia
come risa di bambino
come canzone dell'estate
da tutte le parti le cime
le oscurità
arrivava da tutte le stelle
i solchi i limiti
dall'occhio bagnato la fronte rinverdita
l'ombra fusa
gridando il suo nome attraverso
il forte corno del tempo
E mentre assorti ripetevamo
nella notte che si scompone
il gran tema della bella luce
non sentivamo come si spegneva
nelle palme aperte dell'alba
la prima e piccola lucciola I
Ние баравме светлина насекаде низ ноќта
слепо ја баравме пипнешкум и потамина
под секој лист под цвет под острата карпа
ја баравме неуморно и со смислени чекори
на сите страни на светот во себе во најтемните места
на устоеноста пуста на грдата несоница
Ја баравме во бигорот во изгаснатите ѕвона на горите
во успиената птица врз гранката на заборавот
во мирисот на ветерот во здивот на бунарот
Ја баравме во сонот во кавалот во убавите тажачки
ридјето што го оросуваат
Не и’ го знаевме ликот и’ го претчувствувавме гласот
во далечниот сок на коренот во млекото на тревата
под тешкото бреме на стадото од камења
што пасе тишина по ливадите на векот
II
Таа ни доаѓаше бавно во мали слапови
како грстови вода по успаното лице
Таа доаѓаше бавно во светли синкопи
од кои паѓавме шумно во кошмарите на мракот
Таа ни идеше од сите страни со сите бои
доаѓаше со сите звуци на пробуденото море
како грло на жена глас на птица довикување на ветрот
за сите знајни и незнајни имиња на светот
што ги пресоздава ведра
непостојаната пена на зборовите
Таа ни доаѓаше како шепотење на дождот како смеа на дете
како песна на летото
од сите страни од сите врвови од сите темници
идеше од сите ѕвезди од сите бразди од сите меѓи
на оросеното око на разлистеното чело на стопената сенка
извикувајќи го своето име низ силниот рог на времето
И додека занесени ја вариравме во ноќта што се распаѓа
големата тема на убавата светлина
не сетивме како се гаси во отворените дланки на зората првата
малечка светулка на прагот од големото сонце