Quella notte
quando i morti
decisero all’improvviso di fare i morti
i quadri i quadri
appesi sui muri,
i libri acconsentirono
a mettersi al loro posto
uno accanto all’altro in biblioteca,
le stelle a percorrere
la loro orbita prestabilita,
i condomini ad accendere allo stesso tempo
le loro luci nelle piccole cucine
e nei grandi saloni
perfettamente allo stesso istante
e le automobili ad aprire
i loro altoparlanti al massimo,
il mio gatto decise
per una volta anche lui
di fare solo il gatto
e per quella notte
sparire dai miei occhi.
da "Jorge" (2008) Εκείνη τη νύχτα
που ξαφνικά οι νεκροί
αποφάσισαν να κάνουν τους νεκρούς,
οι πίνακες τους πίνακες
κρεμασμένους στους τοίχους,
τα βιβλία συμφώνησαν
να πάρουν τη θέση τους
το ένα δίπλα στο άλλο στη βιβλιοθήκη,
τ’ άστρα να διανύσουν
την προκαθορισμένη τους τροχιά,
οι πολυκατοικίες ν’ ανάψουν όλες μαζί
τα φώτα τους στις μικρές κουζίνες
και τα μεγάλα σαλόνια
ακριβώς την ίδια ώρα
και τ’ αυτοκίνητα ν’ ανοίξουν
εις τη διαπασών τα στερεοφωνικά τους,
ο γάτος μου αποφάσισε
για μια φορά κι αυτός
να κάνει μόνο το γάτο
και να χαθεί από τα μάτια μου
εκείνη τη νύχτα.
«Χόρχε», 2008